بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ

بنام خداى رحمان رحيم

وَ يَنْقَلِبُ إِليٰ أَهْلِهِ مَسْرُوراً

و بر مى‌گردد به طرف اهل خود، شادمان.

وَ أَمَّا مَنْ أُوتِيَ كِتابَهُ وَراءَ ظَهْرِهِ

و اما هر كس كتابش از پشت سرش داده شود.

فَسَوْفَ يَدْعُوا ثُبُوراً

به زودى فرياد مى‌كشد: و اهلاكا.

وَ يَصْليٰ سَعِيراً

و داخل مى‌شود به آتش افروخته.

إِنَّهُ كانَ فِي أَهْلِهِ مَسْرُوراً

كه او در ميان اهلش مسرور بود.